Piersi z kurczaka to proste w przygotowaniu mięsko. Dobrej jakości, jest naprawdę smaczne. Nie ma co poprzestawać na smażeniu w panierce, czy duszeniu w potrawce. Moja dzisiejsza wersja dania z ich wykorzystaniem, może nie zalicza się do tych najbardziej dietetycznych, ale uznałam, że po świątecznych szaleństwach nie należy od razu zawężać diety do sałaty i wody. Nie wiem jak Wy, ale ja mam potrzebę stopniowego powrotu do zdrowych nawyków żywieniowych. Spróbujcie koniecznie, zwykłe piersi, podkręcone pikantnym, acz orzeźwiającym sosem, stają się niezwykłe 🙂
Tag: pierś kurczaka
Petto di pollo alla pizzaiola- pierś z kurczaka w sosie pomidorowym
Dawno nie było nic typowo po włosku, więc nadrabiam zaległości. To danie początkowo nie przyciągnęło przesadnie mojej uwagi. Głównie dlatego, że zanurzanie czegoś, co ma na sobie chrupiącą panierkę w sosie, jakoś mi nie pasowało. Potem pomyślałam, że przecież na podobnej zasadzie przygotowuję często rybę w zalewie, czy choćby tę po grecku. Spróbowałam więc i nieco mi wstyd, że nie doceniłam wcześniej tego dania. Polecam i Wam. Tradycyjnie prześledziłam mnóstwo przepisów i oto wersja, którą wybrałam, tradycyjnie dorzucając coś od siebie 😉 Smacznego!
Konfitowana pierś kurczaka
Konfitowanie, to technika, którą znam od dawna, przynajmniej w teorii, jednak przyznaję, nigdy wcześniej nie używałam jej we własnej kuchni. Przyrządzanie potraw confit oznacza nie mniej ni więcej, jak gotowanie ich w głębokim tłuszczu rozgrzanym do niezbyt wysokiej temperatury. Kiedyś ta metoda służyła głównie przygotowaniu mięsa do dłuższego przechowywania, obecnie jest wykorzystywana w celu wydobycia smaku i zachowania soczystości przyrządzanych w ten sposób potraw. Konfituje się nie tylko mięso, ale także warzywa, czy owoce. Dzięki temu, że nie rozgrzewamy tłuszczu do temperatury wyższej niż 85 stopni, to możemy doń dodać wiele przypraw, ziół, bez obawy, że w trakcie gotowania przypalą się i nadadzą potrawie gorzkiego smaku. Co ciekawe, do gotowania możemy użyć tłuszczu, który nie zawsze nadaje się do smażenia, nie musi mieć bowiem wysokiej temperatury dymienia. Najlepszy ponoć jest gęsi lub kaczy tłuszcz, masło klarowane, olej kokosowy. Ja użyłam oleju rzepakowego i wyszło przepysznie.
Pierś kurczaka zapiekana w cieście francuskim
Lubię mieć w lodówce i spiżarni produkty, które są w stanie uratować mi życie w przypadku niespodziewanych gości lub po prostu braku czasu. Jednym z nich jest ciasto francuskie. Raz w życiu robiłam je sama, zgodnie z klasyczną sztuką jego przygotowywania, i powiem Wam, że nie jest to proste. Dlatego idę na łatwiznę i używam gotowca. Lubię je, bo niezależnie od tego, czy chcę przygotować coś słodkiego czy wytrawnego, pasuje zawsze idealnie. Znano je już w starożytnej Grecji i w Rzymie, ale faktycznie ostatecznego kształtu nadali mu Francuzi, stąd więc nazwa.
Tym razem pokusiłam się o zapieczenie w nim mięsa. Zobaczcie jak wyszło, a najlepiej sami spróbujcie zrobić i skosztować.
Przygotowałam następujące składniki (na jedną porcję):
- pierś kurczaka, około 100-150 gramów (pół połówki)
- rukolę, solidne dwie garście
- suszone pomidory, najlepiej w oleju, 2-4 sztuki
- kilka plasterków chorizo
- parmezan
- ząbek czosnku
- małą cebulkę
- soczewicę- 1/3 szklanki
- zioła- ulubiony miks, na przykład “toskańskie”
- no i oczywiście ciasto francuskie, 1/4 standardowego opakowania z marketu
Zaczęłam od przygotowania kurczaka. Pokroiłam go na długie, ale w miarę cienkie kawałki. Skropiłam oliwą, posypałam ziołami, pieprzem, solą i podsmażyłam na patelni- około 2-3 minuty, żeby tylko lekko ścięło się białko. Zdjęłam z patelni by mięso odpoczęło i przestygło. Na środku ciasta ułożyłam kilka liści rukoli, pokrojone w paski pomidory, plasterki chorizo i kurczaka. Zawinęłam brzegi do środka i skleiłam je ze sobą, a końce zawinęłam do wierzchu. Odwróciłam zawiniątko tak, by łączenie znalazło się na spodzie. Wierzch natomiast ponacinałam na ukos, w obie strony, i posmarowałam rozbełtanym jajkiem. Tak przygotowana paczuszka trafiła do piekarnika na około 10 minut, w temperaturę 180 stopni-dolna grzałka, a na następne 10 minut uruchomiłam także górną grzałkę.
W międzyczasie ugotowałam soczewicę- zgodnie z instrukcją z opakowania. Pamiętajcie, żeby osolić ją dopiero wtedy, gdy zmięknie.
Na oleju rzepakowym podsmażyłam pokrojoną dość drobno cebulę, a gdy już się przyrumieniła, dodałam także czosnek. Po minucie dosypałam resztę rukoli, którą wcześniej dość drobno pokroiłam. Całość podsmażała się około 5-7 minut. Doprawiłam pieprzem i solą do smaku. Zdjęłam z ognia, przełożyłam do garnka, w którym, po lekkim przestudzeniu, zmiksowałam z niewielką ilością startego parmezanu. Ser potraktowałam tutaj niczym przyprawę- chciałam dodać tego specyficznego smaku, lecz nie przyćmić nim całości.
Gdy ciasto ładnie się przyrumieniło, soczewica ugotowała, a pesto było zmiksowane- wystarczyło jedynie zaserwować.
