Znowu ode mnie nieco ciszej ostatnio, ale to, że nie dzielę się tutaj z Wami nowymi przepisami, nie oznacza, że nic w mojej kuchni nie powstaje. Wręcz przeciwnie. Ostatnio najczęściej piekę i zaskakujące nawet dla mnie jest to, że nie tylko mięsa 😉 ale także ciasta, bułki i chleby. Dzisiaj chcę się z Wami podzielić przepisem na domowe precle. Pyszne, chrupiące z zewnątrz, zwarte lecz mięciutkie w środku. Polecam!
Tag: miód
Piernik staropolski
Jestem właśnie po lekturze historii życia Lucyny Ćwierczakiewiczowej, takiej jakby Magdy Gessler, ale z XIX wieku. Skąd to porównanie? Pani Lucyna była osobą, która nie tylko gotowała i wydawała książki kucharskie. Bywała na salonach i nadawała im ton. Była niezwykle barwną osobą, a opowieść o jej perypetiach wciągnęła mnie bez reszty. Polecam serdecznie książkę pani Marty Sztokfisz pt.: Pani od obiadów. Szperając wśród jej przepisów natknęłam się na piernik staropolski, który od dawna miałam w planach, w końcu postanowiłam przyjąć wyzwanie! Jest to ciasto dojrzewające, więc wymaga czasu, ale nie jeśli chodzi o samo przygotowanie, lecz okres, który musimy odczekać przed pieczeniem. Mieszamy składniki i czekamy od 1 do 4 tygodni- więc jeśli chcecie uraczyć tym piernikiem swoich gości z jakiejś specjalnej okazji, koniecznie zaplanujcie to z wyprzedzeniem! Oryginalny przepis na piernik lekko zmodyfikowałam, ale zasada jego przygotowania po zostaje ta sama, wyszedł przepyszny! Wilgotny, ale jednak zwarty, pyszny!
Groszek w miodowym beszamelu ze skwareczkami z chorizo
Zielony świeży groszek, to mój największy, jak dotąd, kulinarny wyrzut sumienia. Dlaczego tak mało wykorzystywałam go do tej pory w kuchni i to w zasadzie wyłącznie w wersji konserwowej? Nie wiem! Szczęśliwie poszłam po rozum do głowy i nadrabiam zaległości. Także tym przepisem. Smacznego!
Domowa chałwa
Robiliście kiedyś chałwę? Nie jest to wcale skomplikowane. W krótkim czasie możecie cieszyć się pysznymi słodkościami, których skład jest Wam świetnie znany. Proste składniki, bez jakichś udziwnień. Polecam!
Banany na deser
Tworzenia kulinarnego bloga wiąże się bardzo często z osobistymi wycieczkami i nie mam tutaj na myśli wyłącznie dosłownie wycieczek, czyli podróży, ale też szperanie we własnych upodobaniach i wspomnieniach. Ten przepis to powrót do dzieciństwa, kiedy banany smakowały jakoś lepiej i były rarytasem. Pierwszy raz ten prościutki, wręcz banalny deser jadłam, mając może 10 lat, u koleżanki. Ależ to było dobre! Potem na dość długo zapomniałam o tym deserku, ale od jakiegoś czasu z przyjemnością, regularnie do niego wracam. Nie wiem, czy można wymyślić bardziej banalną słodkość. Próbowaliście kiedyś? Piszcie proszę, jestem bardzo ciekawa!
Struffoli
Co kryje się pod tą tajemniczą nazwą? Deser, który jest obowiązkowym bohaterem świątecznego włoskiego stołu, nie tylko z okazji Bożego Narodzenia, ale po prostu ważnych świąt i wydarzeń. Najbardziej popularny na moim ukochanym południu Włoch. Ponoć podobny deser przygotowywano tam już w IV wieku p.n.e. Klasyczny przepis doczekał się wielu wersji smakowych, ale i sposobów podania. Ja wybrałam te pychotki z cytrynową nutą.
Musztardowy schabik
Schab to mięso, które często gości na polskim stole, jednak w przeważającej ilość przypadków chyba w postaci kotletów schabowych. Zauważyłam, że niezbyt chętnie eksperymentujemy z tym mięskiem w obawie iż wyjdzie suche i niekoniecznie smaczne. A tymczasem schab to składnik, którym warto się pobawić. Samo w sobie nie ma jakiegoś mocno narzucającego się smaku, dlatego dobór dodatków, czy składników, którymi je doprawimy, jest niemal nieograniczony. Dzisiaj schab w sosie musztardowym. Prosto i pysznie!
- ok. 800 g schabu bez kości
- średnia cebula
- 2 ząbki czosnku
- łyżka miodu (jasnego)
- łyżeczka musztardy francuskiej
- 2 czubate łyżeczki musztardy sarepskiej
- 1l bulionu (możecie także użyć wody, jednak pamiętajcie, że wtedy danie wymaga mocniejszego doprawienia)
- łyżeczka majeranku
- łyżeczka tymianku
- sól
- pieprz
- 2 liście laurowe
- olej do smażenia
- łyżka smalcu
- płaska łyżka mąki ziemniaczanej
Schab kroimy w plastry i rozbijamy. Solimy i pieprzymy, odstawiamy na ok 30 minut.
Rozgrzewamy kilka łyżek oleju w połączeniu ze smalcem, tłuszcz powinien pływać po całym dnie patelni.
Na dużym ogniu smażymy mięso, nie za długo, tylko by zarumieniło się z obu stron.
W międzyczasie do wrzenia doprowadzamy bulion z liśćmi laurowymi.
Przekładamy do bulionu podsmażone mięso.
Na pozostałym na patelni tłuszczu rumienimy pokrojoną w pióra cebulę.
Gdy ta będzie już ładnie przysmażona- dodajemy pokrojony w kosteczkę czosnek, krótko smażymy.
Przekładamy do garnka z mięsem.
Jeśli na patelni pozostało zbyt dużo tłuszczu i nie chcecie by cały wylądował w sosie- wyłóżcie cebulę z czosnkiem na ręcznik papierowy i dopiero potem przełóżcie do garnka. Mięsko dusimy pod przykryciem ok. 40-50 minut. Po tym czasie dodajemy miód wymieszany z 2 rodzajami musztardy oraz przyprawy. Gotujemy 10 minut, tym razem bez przykrycia. Doprawiamy ziołami oraz solą i pieprzem do smaku.
Do garnuszka odlewamy nieco sosu, lekko studzimy (możemy dolać nieco zimnej wody) mieszamy z mąką i dodajemy do dania. Gotujemy wszystko jeszcze jakieś 5 minut. Podajemy z ulubionymi dodatkami, ja serwowałam z ziemniaczkami z wody i zasmażanymi buraczkami.
Pieczony indyk z orientalną nutą na pak choi
Pak choi to inaczej kapusta chińska. Smakuje trochę jak kapusta, trochę jak sałata rzymska, coś po środku. Można ją jeść smażoną, gotowaną, blanszowaną, ale i na surowo. Jadłam ją wiele razy, ale sama nie wykorzystywałam podczas pichcenia. Pora to zmienić. Jak pewnie zauważyliście często ostatnio używam mięsa indyka. Dzisiaj nie jest inaczej. Lekko słodkie, pikantne, sezamowe aromaty na dziś!
Składniki na 3 porcje
- 600 g piersi z indyka
- 1/4 szklanki oleju sezamowego
- 3 łyżki ciemnego sosu sojowego
- łyżka musztardy
- pół łyżki miodu
- 1/3 łyżeczki płatków chili
- 1/2 łyżeczki soli
- łyżka ziaren sezamu
- 3 ząbki czosnku
- 6 niedużych pak choi
- olej do smażenia
Pierś czyścimy, myjemy, osuszamy. Mieszamy olej sezamowy, sos sojowy, musztardę, miód, chili i sól.
Dokładnie zanurzamy w niej mięso.
Odstawiamy do zamarynowania na przynajmniej 2 godziny, najlepiej na całą noc. Przekładamy do naczynia żaroodpornego, przykrywamy i wkładamy do piekarnika nagrzanego do 220 stopni. Po 15 minutach zdejmujemy przykrycie. Polewamy marynatą, która zebrała się w naczyniu. Pieczemy dalej w 160 stopniach przez 15 minut. 5 minut przed końcem pieczenia posypujemy wierzch mięsa sezamem.
Wyciągamy z piekarnika. I pozwalamy mięsu odpocząć kilka minut.
W tym czasie myjemy kapustę, odcinamy dolne, najgrubsze części.
Rozgrzewamy kilka łyżek oliwy i wrzucamy na nią pokrojony w plastry czosnek.
Po chwili dokładamy liście pak choi.
Podsmażamy około 3-5 minut. W tym czasie liście zmiękną, zaczną się wręcz rumienić, lekko zmięknie biała część liścia, ale pozostanie przyjemnie chrupiąca. Liście wraz ze zrumienionym czosnkiem przekładamy na talerz. Dokładamy porcję mięsa a wszystko polewamy sosem z pieczenia. Smacznego!
Buraczana rozpusta
Dzisiaj buraczana sałatka, która przypadła do gustu nawet tym, którzy na co dzień nie przepadają za burakami. Ta smakowita bulwa uprawiana była już w I wieku p.n.e. Oprócz cennych witamin i soli mineralnych zawiera także sporą ilość błonnika, kwasu jabłkowego i cytrynowego, czyli substancji, które bardzo korzystnie wpływają na proces trawienny i mogą wspomagać różnego rodzaju prozdrowotne diety. Jeśli macie ochotę na nową odsłonę i ciekawe wykorzystanie rzeczonego warzywa, to gorąco polecam wypróbowanie poniższego przepisu.
Składniki:
- 3 średnie buraki
- 3 duże czerwone cebule
- mała czerwona papryka
- łyżeczka musztardy francuskiej
- 2 łyżeczki miodu
- łyżeczka czarnego pieprzu
- 2 łyżki jasnego octu winnego
- sól
- olej lub oliwa nadająca się do pieczenia
- folia aluminiowa
Buraki myjemy, odcinamy końcówki.
Każda bulwę z osobna zawijamy w folię.
Układamy na blaszce i pieczemy do miękkości w piekarniku nagrzanym do 180 stopni. W zależności od wielkości buraków będzie to trwało różnie. Przeciętnej wielkości buraki pieką się około 1,5-2 h. Jeśli macie na to czas, pozostawcie buraki do wystygnięcia w piekarniku lub wyciągnijcie z piekarnika oraz z folii, by szybciej przestygły. Następnie obieramy je i kroimy w spora kostkę.
Polecam użyć do tego celu rękawiczek, inaczej ciężko będzie domyć dłonie. Teraz czas upiec cebulkę. Obieramy, kroimy na ćwiartki i rozdzielamy warstwy. Lekko solimy i pieprzymy, dodajemy oliwę i ocet, dokładnie mieszamy.
Przekładamy na blaszkę i pieczemy około 30 minut w 160 stopniach (góra- dół).
Gdy cebulka zmięknie, studzimy ją.
Kroimy na mniejsze kawałki.
Nie robię tego przed pieczeniem- mniejsze kawałki łatwiej mogłyby się przypalić. Pokrojoną cebulkę dodajemy do buraków. Surową paprykę kroimy w kostkę, nieco drobniejszą niż tą, w którą pokroiliśmy buraki. Dodajemy miód, musztardę, pieprz i sól do smaku.
Gotowe. Smacznego.
Piekielne ogóreczki w miodzie i sezamie
Już nie mogę doczekać się pierwszych świeżych ogórków, takich pachnących słońcem, prosto z krzaczka… mniam! Na taką rozpustę jeszcze trochę musimy poczekać, tymczasem w spiżarni zastały jeszcze ostatnie ogórkowe przetwory, między innymi te najbardziej tradycyjne- kiszone. Zapewne niektórym połączenie kwaśnych i słonych ogórków z miodem wyda się mało apetyczne, ale uwierzcie, że jest zaskakująco ciekawe. Możecie serwować je na przykład jako dodatek do tradycyjnego schaboszczaka na ciepło, lub gdy już przestygną i wszystkie smaki dobrze połączą się ze sobą- smakują chyba jeszcze lepiej.
Na 1 porcję przygotujcie:
- 2 średnie ogórki kiszonych
- łyżeczkę miodu
- łyżeczkę sezamu
- solidną szczyptę chili (w proszku lub w płatkach)
- kilka kropel oleju sezamowego (opcjonalnie)
Miód podgrzewamy na patelni, na niedużym ogniu.
Gdy zacznie się karmelizować, zmieniać kolor na ciemniejszy- dosypujemy sezam.
Wszystko razem podsmażamy jakieś 2 minuty i dodajemy chili. Ogórki kroimy w plastry i wrzucamy na patelnię.
Zwiększamy ogień i podsmażamy, mieszając, by pikle pokryły się miodem i ziarnami i lekko się zrumieniły. Gotowe. Ja na koniec, gdy lekko przestygły, skropiłam je olejem sezamowym, by dodatkowo podkreślić ten smak.
