Wątróbka z serem idą w parze

Myślę, że już przywykliście do tego, że podroby dość często goszczą na moim stole. Wątróbki kiedyś nie jadłam wcale, a teraz zjadam z przyjemnością i z chęcią po nią sięgam. Powoli nabieram odwagi żeby z nią troszkę eksperymentować, może póki co bez wielkich szaleństw, ale jednak. Dzisiaj jedna z takich propozycji i jedno z dań, którego gotując, zupełnie nie byłam pewna. A wyszło super smacznie!


Na ok. 3 porcje przygotujcie:

  • ok 400 g wątróbki wieprzowej
  • 100 g sera pleśniowego
  • dużą gruszkę
  • średnią cebulę
  • mąkę
  • sól
  • pieprz
  • kilka gałązek świeżego tymianku
  • 3/4 szklanki wody
  • 4-5 łyżek oleju

Wątróbkę osuszamy i kroimy na kawałki, ja lubię, gdy nie są zbyt duże. Oprószamy mąką i smażymy z każdej strony na rozgrzanym oleju.

Zalewamy gorącą wodą.

Na patelni podsmażamy pokrojoną w kostkę cebulkę, a gdy się zeszkli dodajemy pokrojoną gruszkę.

Po ok. 5 minutach smażenia przekładamy wszystko do garnka z wątróbką.

Po ok. 10 minutach dodajemy lekko rozdrobniony ser.

Nadal podgrzewamy i mieszając czekamy, aż ser się rozpuści. Na koniec doprawiamy pieprzem, solą i posiekanym tymiankiem.

Polecam podawać zaraz po ugotowaniu inaczej smak sera i tymianku lekko nam ucieknie. Potrawkę zaserwowałam z domowymi kopytkami, ale możecie podać ją z kaszą, makaronem, czy choćby z ziemniakami lub chlebem.

Mięsko w fasolowym sosie

No i plecie ten kwiecień, zgodnie z przysłowiem. Po pięknych, momentami niemal letnich dniach, wróciła zima. Pada śnieg, wieje przesadnie silny wiatr, aż nie chce się nosa wyściubiać z domu. W takie dni nie tylko gorąca herbatka przyda się na rozgrzewkę, ale pożywny, gorący, aromatyczny, posiłek.

Na około 4 porcje przygotujcie następujące składniki:

  • 200-250 g fasoli (przed ugotowaniem)
  • 400 g chudego mięsa wieprzowego, na przykład szynki
  • surową czerwona papryka
  • natkę pietruszki
  • 3 średnie ząbki czosnku
  • łyżeczkę suszonego czosnku niedźwiedziego
  • dwie łyżeczki czerwonej słodkiej papryki
  • łyżeczkę ostrej papryki
  • pół łyżeczki słodkiej wędzonej papryki
  • sól
  • olej
  • wodę

Fasolę moczymy przez całą noc, następnie gotujemy w świeżej wodzie, lekko soląc pod koniec gotowania. Mięso, pokrojone na nieduże kawałki, marynujemy w słodkiej, ostrej i wędzonej papryce, w czosnku niedźwiedzim, z dodatkiem soli (ok. pół łyżeczki), a to wszystko zalewamy olejem (pół szklanki).

 

Najlepiej jeśli mięso poleży w tej mieszance w lodówce przez całą noc.

Nieco oleju, w którym marynowało się mięso, rozgrzewamy i podsmażamy na nim pokrojony w plastry czosnek.

Następnie dorzucamy mięso i podsmażamy.

Gdy będzie już solidnie zrumienione, dolewamy wodę, około 2 szklanki.

Dokładamy ugotowaną uprzednio do miękkości fasolę.

Dusimy pod przykryciem około 40 minut. Po tym czasie dokładamy surową paprykę, pokrojoną na kawałki mniej więcej tej samej wielkości co mięso.

Gotujemy 2-3 minuty. Próbujemy, jeśli to konieczne doprawiamy jeszcze solą i ostrą papryką. Dodajemy poszatkowaną natkę pietruszki, gotujemy jeszcze 2-3 minuty.

Fasola w trakcie gotowania lekko się rozpadnie tworząc przyjemny, kremowy sos. Papryka pozostanie chrupiąca, doda słodyczy. Pietruszka natomiast to dawka świeżości. Pysznym sposobem na podanie potrawki jest zaserwowanie jej na świeżym szpinaku, lub z dodatkiem innej zielonej, świeżej sałatki.

Coś jakby… risotto

Czemu “coś jakby”? Bo z klasycznym przepisem na risotto niewiele ma wspólnego, poza gatunkiem ryżu, którego użyłam. Jaka była inspiracja? Po prostu, biała kiełbaska w lodówce. Nic niezwykłego w okresie Świąt Wielkanocnych. Miałam ochotę ją wykorzystać, a przy tym stworzyć dość lekkie, obiadowe danie. Uważam, że wyszło ciekawie, sprawdźcie.

Składniki na 4 porcje:

  • 250 g ryżu do risotto
  • średnia cukinia
  • 250 g białej kiełbasy
  • 4 duże ząbki czosnku
  • nieduża gałązka świeżego rozmarynu
  • 3 łyżki oleju
  • czubata łyżka masła
  • czubata łyżka startego parmezanu
  • sól i pieprz
  • ok. 1,5 szklanki wody

Na rozgrzanym oleju, ale raczej niewielkim ogniu, wolno podsmażamy pokrojony w plastry czosnek oraz rozmaryn- aromatyzujemy w ten sposób tłuszcz, który rozprowadzi smaki po całej potrawie.

Gdy czosnek będzie zrumieniony podsmażamy kiełbasę pokrojoną w plastry, połówki plastrów.

Następnie dodajemy pokrojoną w dość grube plastry, a następnie w ćwiartki cukinię.

Podsmażamy kilka minut. Dodajemy ryż, podsmażamy 2-3 minuty.

Następnie wlewamy wodę.

Dusimy pod przykryciem aż ryż wchłonie wodę i zmięknie. Na końcu dodajemy masło, doprawiamy parmezanem, pieprzem i w razie konieczności solą.

Mieszamy. Gotowe.

Zakochana w rzodkiewce, zadurzona w czarnuszce

Święta, czy jakakolwiek inna okazja do celebrowania czasu w gronie bliskich i przyjaciół, to często także okazja do pysznie zastawionego stołu i niestety…przejedzenia. Wiele tradycyjnych polskich dań jest tego gwarantem. Dlatego dobrze czasem sięgnąć po coś lżejszego. Moja sałatka jest zapewne gdzieś pośrodku. Pyszna odskocznia od tłustych mięs i bigosów, lecz jednocześnie zgrabne nawiązanie do Wielkanocnego menu. Ostrość, ale i świeżość rzodkiewki, słodycz jajek i groszku przełamana słonym, octowym smakiem kaparów i przyjemną ostrością czarnuszki. Smacznego!

Składniki to:

  • 15 rzodkiewek
  • pół puszki zielonego groszku
  • 6 jajek
  • ok. 15 kaparów z zalewy
  • pęczek szczypiorku
  • sól
  • płaska łyżeczka czarnuszki

Rzodkiewkę kroimy w plastry, a następnie na połówki.

Jajka gotujemy na twardo i kroimy w niezbyt drobną kostkę.

Dodajemy zielony groszek.

Siekamy szczypiorek i oczywiście także dodajemy.

Kapary siekamy dość drobno i mieszamy z resztą składników.

Doprawiamy łyżką majonezu, solą i utartymi ziarnami czarnuszki.

Bigos w prawdziwie świątecznej wersji

Święta bez bigosu to nie święta i umówmy się, nie ma dobrego bigosu bez długiego smażenia i gotowania. Najlepiej także, jeśli gotowa potrawa ma czas odstać, aby składniki dobrze się ze sobą “przegryzły”. Przygotowując się do tworzenia tego wpisu, przeszperałam książki kucharskie i internet na prawo i lewo. Wychodzi na to, że co region kraju, a wręcz i co dom- to inny przepis. Czasem bardzo się od siebie różnią, a czasem tylko jednym malutkim składnikiem. Przepis, którym dzielę się dzisiaj z Wami, jest wypadkową tradycji domów rodzinnych moich rodziców. Od lat ta sama procedura, ten sam, uzależniający, odświętny smak, za którym wszyscy tęsknimy i którym, co ciekawe, bez trudu zaraziłam moich zagranicznych przyjaciół 🙂


Potrzebne składniki to:

  • 6 kg kapusty kiszonej
  • 2 duże cebule
  • 50 g suszonych grzybów
  • 150 g śliwek suszonych
  • pół szklanki wytrawnego czerwonego wina
  • sól i pieprz
  • woda
  • smalec

ok. 3,5 kg różnych mies:

 

  • 0,5 kg żeberek
  • 2-3 kości wieprzowe
  • 700 g mięsa wieprzowego (np. mięso od szynki, łopatka, karczek)
  • 0,5 kg kiełbasy, najlepiej wiejskiej wędzonej, mogą być różne gatunki
  • 0,5 kg boczku wędzonego
  • 0,5 kg boczku surowego
  • 700 g wołowiny

Grzyby namaczamy w zimnej wodzie. Kapustę kiszoną zalewamy wodą, czekamy kilka minut, odlewamy wodę. Zalewamy świeżą wodą i zagotowujemy- odlewamy wodę. Ponownie zalewamy wodą i zaczynamy właściwy proces gotowania. Korzystałam z domowej, o tej porze roku już mocno ukiśniętej i kwaśnej kapusty, stąd cały ten proces jej “płukania”. Jeśli Wasza nie jest bardzo kwaśna możecie pominąć pierwszy etap. Następnie na rozgrzanym smalcu, po kolei, podsmażamy mięsa zanim trafią do gotującej się kapusty. Na pierwszy ogień idą kości i żeberka.

Następnie wołowina.

Boczek surowy.

Mięso wieprzowe.

Boczek wędzony.

Kiełbasa.

Wszystko odbywa się na tej samej patelni. Oczywiście nakładając następny gatunek mięsa do podsmażenia dokładamy i rozgrzewamy także następną partię smalcu. Wołowinę, wieprzowinę oraz żeberka lekko solimy i pieprzymy, gdy już będą dobrze zrumienione. Na koniec podsmażamy jeszcze cebulę.

Gdy i ta wyląduje w garnku, na patelnię wlewamy wino, które zbierze z niej cały smak podsmażanych wcześniej składników.

Czekamy chwilę aż odparuje alkohol i przelewamy do kapusty. W międzyczasie kroimy śliwki i grzyby i dorzucamy do całości.

Teraz pozostaje nam tylko mieszać od czasu do czasu, pilnując żeby nie zaczął przywierać, a co gorsza przypalać się. Po około 3 h duszenia wyciągamy kości, żeberka.

Studzimy, obieramy z mięska i wrzucamy je z powrotem do garnka- oczywiście mięso, nie kości 😉 Bigos powinien gotować się jeszcze przynajmniej godzinę. Na koniec próbujemy, solimy i pieprzymy do smaku- nie robimy tego na początku gdyż smaki stają się bardziej intensywne w trakcie gotowania.

Przerażają Was proporcje, które podałam? Fakt w moim domu bigos gotuje się niemal w ilości hurtowej. Jednak Święta spędzamy zwykle w naprawdę pokaźnym gronie i wszyscy są amatorami tradycyjnych potraw. Dodatkowo, gorący bigos zamykamy w słoikach, dzięki czemu w dowolnej chwili możemy otworzyć i pałaszować. Z czasem kapusta staje się bardziej miękka, ale miesiąc lub półtora spokojnie możecie przechowywać tak zamknięte danie. Być może i dłużej, ale u nas dłużej nigdy nie przetrwał 😉

Wieprzowina z pieczarkami

Mięso i grzyby to zgrabne i popularne połączenie. Jeśli dodamy do tego jeszcze świeże zioła, na przykład idealny w zestawieniu z grzybami tymianek, to w zasadzie mamy kompletne danie. Proste i pyszne.


Potrzebne składniki to:

  • 400 g chudego mięsa wieprzowego, polecam szynkę
  • 400 g pieczarek
  • mała cebula
  • dwie łyżki ciemnego sosu sojowego
  • 4 łyżki oleju
  • 3/4 szklanki wody
  • mąka
  • 1/3 łyżeczki czarnego pieprzu
  • sól
  • kilka gałązek świeżego tymianku

Mięso kroimy w plastry, lekko rozbijamy i kroimy na kawałki, takie w sam raz na jeden kęs.

Każdy kawałek posypujemy solą i pieprzem, oprószamy mąką.

Rozgrzewamy olej i na dość sporym ogniu, krótko podsmażamy mięso.

Gdy już będzie zrumienione z każdej strony dodajemy pokrojoną cebulę, w pióra lub kostkę.

Gdy cebula się zeszkli- dokładamy pieczarki, ja lubię duże kawałki, więc spore pieczarki kroiłam w ćwiartki.

Podsmażamy wszystko ok. 5 minut, a następnie dolewamy wodę i sos sojowy. Dusimy pod przykryciem aż mięso zmięknie, około 30-40 minut. Na koniec doprawiamy solą i pieprzem, dosypujemy posiekany tymianek.

Dla mięsożerców- łazanki style ;)

To danie, na pierwszy rzut oka, może nie wygląda zbyt apetycznie, ale uwierzcie mi, że jeśli spróbujecie, to zrozumiecie czemu na jego widok cieknie ślinka. Oczywiście, jak sam tytuł wskazuje, jest to danie dla mięsożerców, powiem więcej- zwłaszcza dla miłośników podrobów, gdyż jednym z głównych składników jest kaszanka, która niesie ze sobą smaki tak zwanej “piątej ćwiartki”. W połączeniu z cudownie kwaśną kiszoną kapustą tworzą świetne połączenie, które dopełnia ostry smak pieprzu.

Składniki na 3 solidne porcje to:

  • 250 g kaszanki
  • 250 g kapusty kiszonej (po odciśnięciu soku)
  • średnia cebula
  • łyżeczka brązowego cukru lub miodu
  • sól i pieprz
  • garstka świeżego tymianku lub majeranku
  • natka pietruszki (ok pół pęczka)
  • olej do smażenia
  • 200 ml bulionu lub wody
  • 200 g makaronu- na przykład świderki

Na rozgrzanym oleju szklimy pokrojoną cebulkę.

Następnie dodajemy pokrojoną na mniejsze kawałki obraną kaszankę i podsmażamy kilka minut.

Gdy ta zacznie się rozpadać, dodajemy przesiekaną, a wcześniej odciśniętą kapustę kiszoną.

Podsmażamy kilka minut. Następnie wlewamy bulion, ale woda także wypełni zadanie. Dodajemy cukier lub miód, który stanie w kontraście do kwaśnej kapusty i ten smak dodatkowo podkreśli.

Kapustę dodajemy surową, więc dobrze ją chwilę poddusić, nie za długo, najlepsza w tym daniu jest ciągle lekko chrupiąca, 5-7 minut wystarczy. Pod koniec doprawiamy solidną ilością, najlepiej świeżo zmielonego pieprzu, jeśli to konieczne to solą także. Dorzucamy przesiekane zioła.

W międzyczasie gotujemy makaron, tradycyjnie al’dente, a następnie mieszamy go z resztą dania.

Smacznego!

Małże w aksamitnym winnym sosie

Kiedy przychodzi wiosna, robi się cieplej, w powietrzu unoszą się niezwykłe zapachy. Słońce budzi do życia przyrodę, ale i mnie. Staję się głodna, zachłanna wręcz błogiego ciepełka. Niecierpliwie czekam, aż piękna pogoda zagości u nas na dobre, a tak naprawdę to tęsknię za latem. Wakacje najchętniej spędzam nad morzem, więc nic dziwnego, że chcąc przywołać rozkosze wakacyjnych wypraw, gotuję coś, co niezawodnie przenosi mnie do moich ulubionych miejsc.

Gotuję małże, wszelkie gatunki i w każdej postaci, ich smak i zapach morza sprawiają, że zamykam oczy i widzę mój ukochany Neapol. Tam różnorodność owoców morza przyprawia o zawrót głowy. Może tych z południa Włoch nie uda się u nas kupić, ale jakieś na pewno, bo przestały być, na całe szczęście, produktem wysoce ekskluzywnym. Wszelkim małżożercom, ale także tym, którzy jeszcze nie znają ich smaku polecam ten przepis. Nie jest skomplikowany i świetnie wydobywa głębię aromatów.

Potrzebne składniki na porcję dla dwóch osób to:

 

  • Małże, z tych dostępnych u nas ja najbardziej lubię mule, czyli te czarne podłużne muszle. Około 0,5 kg, ale im więcej tym lepiej! 🙂
  • pół szklanki białego wina
  • 10-15 pomidorków koktajlowych- najlepiej odmiany o podłużnym kształcie, zwykle są mniej wodniste i słodsze
  • 4-5 ząbków czosnku
  • średni pęczek natki pietruszki
  • łyżka masła
  • oliwa
  • 2 łyżki soku z cytryny
  • opcjonalnie- 200 g makaronu typu linguine lub pieczywo, najlepiej bagietka 🙂

 

Zacznijmy od oczyszczenia i przebrania owoców morza. Małże trzeba dokładnie umyć, najlepiej ostrą stroną gąbki do mycia naczyń. Odrzucamy wszystkie z uszkodzoną skorupką. Każdą otwartą stukamy lekko o blat- jeśli muszla się zamknie- oznacza to, że śmiało możemy ją gotować. Jeśli nie- takiego muszlowca od razu wyrzucamy- może być mocno nieświeży i doprowadzić do zatrucia. W garnku, najlepiej takim z szerokim dnem, rozgrzewamy oliwę i krótko podsmażamy pokrojony w plastry czosnek.

Następnie dodajemy pokrojone na połówki pomidory.

Ja dodaję pomidory na tym etapie, gdyż lubię gdy lekko się rozgotują, jeśli wolicie żeby pozostały bardziej jędrne- dodajcie je w tym samym momencie, kiedy małże. Po około 2 minutach podsmażania pomidorków dodajemy wino, podkręcamy nieco gaz i odparowujemy alkohol.

Dodajemy małże i posiekaną pietruszkę.

Przykrywamy garnek i dusimy 5 minut, potrząsając w tym czasie 2-3 razy garnkiem, nie odkrywając go.

Na koniec dodajemy masło i wszystko dusimy jeszcze 1-2 minuty, by masełko połączyło się z powstałym na dnie garnka pysznym sosem.

Sos możecie doprawić solą, jednak małże dają sporo słonego smaku i zwykle nie jest to potrzebne. Nie dodaję pieprzu, ani innej przyprawy dodającej ostrości. Wyrazistość mojej potrawie wystarczająco dodaje czosnek. Podajemy z pieczywem, na przykład czosnkową bagietką lub choćby z makaronem. Moja propozycja to makaron typu linguine. Serwując małże w ten sposób wyciągam je ze skorupek zostawiając kilka w całości jedynie do dekoracji. Niezależnie od tego, którą wersję wybierzecie to pamiętajcie, że kropką nad i będzie skropienie małży sokiem z cytryny. Smacznego!

Rzodkiewkowa wariacja

Piękna pogoda za oknem, momentami niemal letnia, a nie wiosenna. Słonko dodaje energii, czuję się lekko, radośnie, i ma to swoje odzwierciedlenie w diecie. Po długiej zimie już desperacko tęsknię za nowalijkami i gdy tylko coś wpadnie w moje ręce- niecnie wykorzystuję. Na te najlepsze, które dojrzewają w słonku, jeszcze trochę musimy poczekać, ale cieszmy się z tego co jest. Dzisiaj propozycja na pyszną, mocno rzodkiewkową sałatkę, idealną na śniadanie, ale na tyle wyjątkową, że idealnie sprawdzi się także na Świątecznym stole.

Potrzebujecie:
  • 7 jajek
  • 20 rzodkiewek
  • pęczek koperku
  • białą część średniego pora
  • kiełki rzodkiewki
  • 150 g makaronu w kształcie ryżu, lub inne drobniutkiego
  • łyżkę majonezu
  • łyżkę jogurtu naturalnego
  • sól i pieprz

 

Makaron gotujemy al’dente w lekko osolonej wodzie. Po ugotowaniu przelewamy oliwą lub zimną wodą, by ziarenka makaronu nie posklejały się. Jajka gotujemy na twardo i rozdrabniamy.

Rzodkiewki myjemy, pozbawiamy końcówek i także kroimy, na przykład w niezbyt cienkie plastry, a te następnie w ćwiartki.

Pora także kroimy, dość drobno.

Siekamy koperek.

Wszystkie składniki mieszamy, dodajemy majonez i jogurt, doprawiamy solą i pieprzem do smaku. Polecam doprawić lekko, odstawić na kilka minut, ponownie spróbować i w razie konieczności doprawić mocniej. Kiełki możecie wmieszać w sałatkę, ja jednak dodałam je w formie ciekawej, jadalnej dekoracji, która mocno podbija rzodkiewkowy charakter. Pychota!

Smażony makaron czyli frittata z makaronem

Danie, które często przygotowuję na zasadzie wykorzystania resztek, gdyż nienawidzę wyrzucać jedzenia i robię to wyłącznie, gdy jest to konieczne. Makaron, kasza, ryż, mięso, tak naprawdę cokolwiek zostanie nam po posiłku, zatopione w jajka, z ulubionymi dodatkami, może stworzyć coś naprawdę niezwykłego. Tym razem jednak, przygotowywałam frittatę z premedytacją, bardzo lubię to danie bo jest pyszne i pożywne. Świetnie smakuje na ciepło, ale i na zimno. Wiem, że makaron można przygotować na milion sposobów, ale ten jest ciekawy, spróbujcie, warto.


Danie przygotowywałam na patelni o średnicy 24 cm. Potrzebujecie następujących składników

  • 400 g makaronu, na przykład typu spaghetti
  • 6 jajek
  • 60 g startego parmezanu (lub innego sera)
  • około 100 g boczku i 100 g szynki
  • olej
  • sól, pieprz
Makaron gotujemy al’dente w lekko osolonej wodzie. Jajka rozmącamy, mieszamy z parmezanem i pieprzem. Soli już nie dodawałam, gdyż ser jest dość słony.

Jajeczną miksturę mieszamy z makaronem.

Szynkę i boczek kroimy w kostkę.

Rozgrzewamy na patelni kilka łyżek oleju i wykładamy nań połowę makaronu.

Na to wykładamy pokrojoną wędlinę.

Następnie resztę makaronu.

Smażymy na niewielkim ogniu przez około 10-15 minut, aż makaron się zrumieni, wtedy przekładamy na drugą stronę. Najlepiej jeśli zsuniecie frittatę usmażoną stroną na pokrywkę.

W tym czasie wlejcie na patelnie nieco oleju rozgrzejcie i wyłóżcie z powrotem makaron, oczywiście tą, jeszcze nie usmażoną stroną do spodu. Smażymy około 7-10 minut.

Przed podaniem odstawcie danie na jakieś 10 minut, leciutko przestygnie i będzie bardziej zwarte, dzięki czemu łatwiej je pokroicie.